Ger Rem is een echte laatbloeier, die op zijn vijftiende jaar begon met gitaar spelen.
Van een vriend leerde hij wat gitaargrepen. Op een vakantie in Spanje kocht hij in Barcelona
zijn tweede gitaar voor Fl 30,-. Zijn eerste optreden was op een camping in Frankrijk, hetgeen
beschreven staat in het boek van Bert... en de Rest: Koorts op de planken (hoofdstuk 1: de
eerste keer). Ger kreeg hierdoor helemaal de smaak te pakken en met het gitaarduo 'Breaklight'
doet hij met een vriend zijn eerste optredens. Het repertoire bestond vooral uit muziek van Neil
Young. Dat was eind jaren zeventig. In die tijd komt Ger in aanraking met Ierse volksmuziek.
Hierbij komt hij in contact met Bert. Samen met enkele andere muzikanten beginnen ze de folkband
'Buskers'. Na ongeveer 3 jaar houdt Ger dit voor gezien. Begin jaren tachtig komt Ger opnieuw
in aanraking met Bert. Ze startten het folk-sixties trio 'Rowdidow'. Er werd veel gespeeld, zelfs
het Oerolfestival in Terschelling werd aangedaan voor 2 optredens. Eind jaren tachtig, als Ger en
Bert al aktief zijn met Bert... en de Rest, stopt Rowdidow met bestaan. Zo konden Ger en Bert al
hun aandacht besteden aan Bert... en de Rest.
Jeroen
Reijs begon op de gitaar van zijn broer de eerste akkoorden te tokkelen toen hij een jaar
of zeventien was. Al snel kocht hij zelf een Spaanse 3/4 gitaar maar die werd al spoedig te klein en
vervolgens ingeruild voor een normale Spaanse gitaar. De echte rockmuziek speelde toch niet zo lekker
op zo'n gitaar met nylon snaren en al rap ging zijn zakgeld op aan een westerngitaar.
Via een collega kwam hij in 1998 in contact met de band
'Vrone' uit Heerhugowaard en omstreken. Deze toen nog 3 koppige band, was nog op zoek naar een slaggitarist,
die ook nog een tweede stem kon zingen. Jeroen kreeg de smaak te pakken en begon ook mondharmonica en
toetsen te spelen om zo wat meer variatie in het instrumentarium te brengen. Na verloop van tijd zong
Jeroen niet alleen de tweede stem, maar nam hij bij sommige nummers ook de leadzang voor zijn rekening.
'Vrone' speelde voornamelijk eigen werk in de stijl van alternatieve harmonieuze rock. Ze traden op in heel
Noord Holland, het hoogtepunt van 'Vrone' was in het voorprogramma van Skik. In 2001 werd de band opgeheven.
Jaarlijks vind je Jeroen terug op de dag van de muziek in Den Helder. Hij speelt daar, samen met zijn
gitaarmaatjes, in diverse akoestische gitaarduo's pop en rocknummers.
Rob de Jonge is zanger-gitarist bij de band, maar hij speelt net zo makkelijk basgitaar of contrabas. Ook op mandoline en banjo staat hij zijn mannetje.
Muziek staat centraal in zijn leven. Hij speelde in diverse bands, w.o.: Wetpaint, Mean Machine, Pek & Veren, Jadenk en Bedlam. Ook speelde hij geruime tijd bij een theaterproductie van Ilonka Ory en momenteel toert hij af en toe met een 'nautische folkband' in België, Frankrijk en Engeland.
Sinds David op jonge leeftijd de basgitaar ontdekte staat zijn leven in het teken van muziek. Ooit begonnen als bassist bij The White Niggers (rock-funck). Daarna volgde muzikale avonturen met o.a. Fresh Indeed, Mister Jinx, Skip The Intro, Lovepoison en verschillende tribute bands (o.a. The Who en Pink Floyd). En nu bassist bij Ongeremd!
Op dit moment is hij naast bassist bij Ongeremd ook bassist van de Noord-Hollandse Rock formatie DOG en werkt hij in zijn opname-studio aan producties voor verschillende muzikanten. Als hij zelf geen muziek hoeft te maken kan je hem vinden bij concerten en op festivals.
Drummen doet John al vele jaren. Zo begon hij op de drumkit van zijn vader en kreeg de smaak van het drummen behoorlijk te pakken.
Natuurlijk wilde hij zijn eigen drumstel, maar niets gaat vanzelf. Met zijn bijbaantje, in de avonden en weekenden, als afwasser spaarde hij zijn drumstel bij elkaar.
Met zijn eerst bandje speelden zij in de huiskamer, waarbij de stoppen uit de meterkast vlogen. Wat zullen de buren daar blij mee zijn geweest... Hierna speelde John in de huisband van Jongerencentrum Troll in Hoorn en ook in de schoolband was John te horen en zien.
Vervolgens speelde hij in: Primitive Art, Fruicakes, Viva Voce, Take five, Eight is Enough, BTO 19, Skip the Intro en Flexsibel. Ongeremd is nu de band waar John voor gaat. In zijn ogen zal de band menig zaaltje op zijn kop zetten.
Rixte Adrichem wandelt op haar achtste de muziekschool van Drachten binnen. Ze wil wel eens bij de vioolles kijken maar ze komt naar buiten met een accordeon! Na een aantal jaren les speelt ze bij het Fries Jeugd Accordeon Orkest waar ze allerlei stijlen muziek leert spelen. Van klassiek, tot reggae en cajun.
Op haar 17e gaat ze naar de pabo en het lijkt haar handig om in de klas de gitaar te kunnen gebruiken. Ze gaat op les en ontdekt dat liedjes meezingen tijdens het gitaarspelen ook erg leuk is.
Na een aantal jaren lekker zingen in koren, bandjes en op zangles daagt "ongeremde" Rob haar uit om op de braderie in Egmond even mee te komen zingen. Dat wordt een leuk mini optreden en het smaakt naar meer.
En wat mooi meegenomen is; de accordeon komt weer van zolder!
De lente wordt een mooi seizoen om heerlijke ongeremde nummers in te studeren en dan hop de straat op met de ongeremde gasten.
Ooit is Marc begonnen in zijn studietijd als straatmuzikant, spelend op markten en braderieën
ter vermaak van het winkelend publiek en om een zakcentje bij te verdienen. Ook speelde hij in die tijd
in verschillende schoolbandjes. De 'grote roem' kwam met de band Bert & de rest. Er werd heel veel
gespeeld in binnen en buitenland. Hoogtepunt was toch wel een optreden in Duitsland met de bekende
Engelse sixties band The Tremmeloes. Na deze turbulente tijd startte hij samen met Ger gitaarduo
Ongeremd op. Marc is een liefhebber van ongedwongen muziek maken, waarbij het publiek kan
meezingen, feesten & dansen. Neem daarbij zijn innemendheid en zijn goeie contactuele eigenschappen
en dan begrijp je waarom hij een onafscheidelijk muziekmaatje is van Ger, waarmee hij al muziek maakt
vanaf eind jaren tachtig.
Mariam is Spaanse en begon op haar zesde jaar met piano spelen. Na haar studie conservatorium ging zij aan de slag als pianolerares. Zij speelde allerlei soorten muziek, waaronder: rock, klassiek, pop, jazz, folk en wereldmuziek. Ze deed dit in verschillende projecten o.a: theater, dans en circus en trad op voor zowel kinderen als volwassenen.
Mariam is een reislustig 'typetje', maar om op je rug een piano mee te slepen is wat lastig.
Zij kocht daarom in 1999 een accordeon en beide zijn onafscheidelijk als ze op pad gaat. Ze speelde zowel in Spanje als in andere landen veel op straat, zowel solo als met andere straatmuzikanten.
In de zomer van 2012 bezocht ze een bevriende Ongeremde muzikant voor een korte vakantie in Nederland. Zo kwam ze in aanraking met Ongeremd. Vanaf het eerste moment was er een klik en na een knallend eerste optreden op straat in Bergen was de samenwerking 'bezegeld'. In december werd ze 'ingevlogen' voor de kerstmarkt in Schoorl. Vanaf april 2013 is ze weer in het land en de hele zomer, voorlopig tot 1 oktober, speelt ze mee met de 'Ongeremde gasten'. Het is een feest om met haar te spelen en wij van Ongeremd zijn trots dat ze met ons 'mee doet'. Haar enthousiasme en vrolijke uitstraling, maar vooral haar gigantische accordeonspel, is een aanwinst voor de Ongeremde gasten.
Eugène Lagerwey is 25 geleden begonnen als toetsenist bij top 40/100-band The Fuse en uitgegroeid tot frontman als leadzanger en slaggitarist. In die hoedanigheid heeft hij veel ervaring opgedaan op kermissen, bedrijfsfeesten en bruiloften. Maar ook voor bassen en percussie draait hij zijn hand niet om. Tegenwoordig speelt\zingt hij maandelijks in een jamsessieband en top 40/100 band "Last Call XL", en treedt solo op als "poptroubadour". Deze veelzijdige muzikant maakt Trio Ongeremd weer compleet waarbij de driestemmige zang , het veelzijdige repertoire en het showelement een lust is voor oog en oren.
Eind 80'er jaren is Bert... en de Rest gestart als "veredelde kampvuurband", en uiteindelijk uitgegroeid tot een
"full grown" en "well respected" band. Een 'pretpopband' om precies te zijn. In de eerste plaats vooral pret voor
het personeel van de band zelf en de pret werd alleen nog maar groter als er publiek in de buurt bleek te zijn!!!!!
Bert... en de Rest was dan ook een graag geziene gast op festivals, kermissen, bruiloften, kroegen en andere "happeningen". Zelfs in België en Duitsland (waar zij samen optraden met de sixtiesband 'The Tremmeloes') waren ze een graag geziene en gehoorde gast. De populariteit van Bert en de Rest nam zeer snel toe, toen ze maandelijks een columm schreven in de Noord-Hollandse 'Uitagenda'. Daarnaast waren ze de trendsetters met hun akoestische muziek, die zelfs zo populair werd, dat Neil Young, Bryan Adams, Eric Clapton en andere grootheden uit de popmuziek hun voorbeeld volgden door meer en meer akoestisch te gaan spelen en zelfs albums op te nemen.
Eind 1996 verscheen van de band een boek met de titel "Koorts op de planken". In dit boek stonden alle artikelen
uit de Uitagenda aangevuld met andere avonturen en belevenissen van de band. Eind 1997 hielden de bandleden van
Bert... en de Rest het voor gezien, de tien jaar net niet volmakend. Ger bespeelde de 6- en 12- snarige gitaar,
mandoline, mondharmonica's, wasbord, grote tambourijn en betonbak. Ook nam hij een deel van de zang voor z'n
rekening. Marc, die naast de zang de baspartijen voor z'n rekening nam (eerst op de wastobbe-bas en later op de
mexicaanse bas) zong en speelde op gitaar.
De andere bandleden waren: Bert (zang en gitaar), Eric (zang en drums) en Ron (zang en gitaar).